Bij de gemeente Zevenaar zijn valse aantijgingen en persoonlijke aanvallen op medewerkers heel gewoon.

Burgemeester en wethouders van Zevenaar tonen al jarenlang geen enkel gevoel van empathie voor de slachtoffers van hun jarenlange psychische terreur en hun frauduleuze wegpestpraktijken. Met veel publiciteit via de plaatselijke pers en in persoonlijke gesprekken met oud-medewerkers werd aanvankelijk aangekondigd en toegezegd dat de gemeente “uit coulance overwegingen” aan de slachtoffers van hun persooneels’beleid’ een tegemoetkoming in de kosten voor rechtsbijstand en voor psychosociale hulp zouden verstrekken. Er werden bedragen genoemd van € 10.000,– tot € 40.000,–. Maar bij nader inzien was dit een publiciteitsstunt en kwamen B&W met steun van de gemeenteraad (zoals sommige insiders al hadden voorspeld) tot de conclusie dat voor vergoedingen “uit coulance-overwegingen” achteraf gezien geen wettelijke grond bestond. Dus trokken B&W hun toezeggingen weer in. Zelfs de  Zevenaarse enquêtecommissie heeft het met haar rapport niet voor elkaar gekregen om B&W en de gemeenteraad op andere gedachten te brengen.

Vanaf januari 2005 hebben B&W van de gemeente Zevenaar geprobeerd om mij psychisch en financieel  kapot te maken. Ik rook onraad toen zij in oktober van dat jaar zelfmoorduitlokker Bunt inschakelden om mij met zijn rapport met veel geweld definitief uit het arbeidsproces te verwijderen. Dat is in 2021 nog niet gestopt. Sinds Lucien van Riswijk burgemeester is, beschuldigen hij en zijn wethouders mij ervan dat ik misbruik van recht maak als ik een Wob-verzoek indien. Met steun van de gemeenteraad is deze carrièreburgemeester er zelfs toe overgegaan om het smoezelige en onrechtmatige rapport Bunt opnieuw te verspreiden. Walgelijk. De karaktermoord op mij is begonnen in 2005 en wordt onder leiding van CDA-burgemeester Van Riswijk rücksichtlos  voortgezet. De gemeente Zevenaar heeft haar zorgplicht jarenlang op grote schaal overtreden en doet dat nog steeds. En het ergste is nog dat men dit doelbewust en met minachting doet om mensen psychisch en financieel op grove wijze te schaden en er zelf beter van te worden.

Voor de benoeming tot seniorjurist bouwzaken en milieu heeft SHL Psychotechniek uit Utrecht mijn contactvaardigheden en professionaliteit in een assessmentsonderzoek beoordeeld. Daarbij kwam het volgende naar voren.

      Contact

• In het contact stelt hij zich sympathiek op. Hij benadert zijn gesprekspartner op een vriendelijke en respectvolle wijze. Hij toont zich een gelijkwaardig gesprekspartner die de tijd neemt om de ander te woord te staan.
• Hij legt zaken geduldig en op een vriendelijke wijze uit. Hierdoor weet hij rust in het gesprek te creëren en roept hij weinig weerstand op. Hij geeft de ander ruimte te reageren en gaat inhoudelijk in op hetgeen zijn gesprekspartner naar voren brengt.
• Hij verkrijgt acceptatie door zijn vriendelijke, respectvolle en sympathieke optreden. Door zijn weinig bedreigende houding en hulpvaardigheid weet hij bij anderen krediet op te bouwen. Hij geeft anderen positieve opmerkingen en complimenten en durft daarnaast medewerkers aan te spreken op fouten.
  
  Professionaliteit
• Door zijn studie, diverse vakopleidingen, cursussen en zijn werkervaring heeft hij op juridisch vlak behoorlijke expertise opgebouwd.
• Hij is echter niet gebonden aan zijn kennis en ervaring. Uit intelligentieonderzoek komt naar voren dat hij een ruim WO-niveau waar maakt. Nieuwe kennis zal hij zich dan ook vlot eigen kunnen maken.
• Wanneer hij te maken krijgt met complexe juridische problematiek waarbij hij niet kan terugvallen op zijn ervaring, zal hij deze vlot en adequaat kunnen doorgronden.
• Hij weet hoofd- van bijzaken te scheiden en heeft vlot zicht op de kern van een probleem. Doordat hij problemen vanuit verschillende invalshoeken weet te benaderen en zorgvuldige afwegingen maakt, weet hij met een doordacht oordeel te komen. Beslissingen en adviezen weet hij met gegronde argumenten te onderbouwen.
• Hij heeft een serieuze werkhouding en is zelfstandig in de aanpak van werkzaamheden. Taken pakt hij systematisch aan. Hij plant vooruit, heeft oog voor detail en houdt zich aan afspraken en deadlines. Hij maakt af waar hij aan begonnen is en hij streeft een hoge kwaliteit na in zijn werk.
• Hoewel hij graag de tijd neemt voor een zorgvuldige afwikkeling van zaken, is zijn werktempo voldoende hoog. Hij heeft veel energie en toont veel inzet en betrokkenheid bij zijn werk.
• Door zijn ervaring, intelligentie, systematiek en inzet weet hij overzicht te houden en werkzaamheden voldoende vlot en zelfstandig af te handelen. Wanneer hij te maken krijgt met hoge werkdruk zal dit zijn functioneren niet negatief beïnvloeden.
• Ten aanzien van de kwaliteit en tijdigheid van zijn werk kan men op hem vertrouwen.

Pijnlijk te ontdekken dat je werkgever je als als zijn prooi behandelt.

Het is pijnlijk achteraf te constateren dat het rapport met bovenstaande opmerkingen wel in mijn personeelsdossier zit maar dat de afdeling P&O van de gemeente Zevenaar er een pagina aan had toegevoegd waarop stond te lezen: “dit rapport wekt een verkeerde indruk“. 

Werken bij de gemeente Zevenaar is geen pretje. De top van de organisatie deinst er niet voor terug om aangewezen prooi  helemaal kapot te maken ook als is er geen enkele reden toe. Dit is begonnen in 2002 en gaat anno 2022 nog steeds door. CDA-burgemeester Lucien van Riswijk is niet in staat het tij te keren en doet daar ook geen poging toe.

Wanneer je in Zevenaar woont of werkt en je hoofd boven het maaiveld uitsteekt of durft te steken dan wordt deze er rücksichtslos afgehakt. Niet voor niets staat het gemeentehuis van Zevenaar bekend als “het Kremlin” en zelfs eigen raadsleden hebben het over Sasi- en Stalinpraktijken als ze het over de omgang van B&W met mensen hebben. 

 

Zie onderstaand citaat uit de uitspraak van de hoogste ambtenarenrechter waaruit blijkt hoe smoezelig en onrechtmatig de gang van zaken bij de gemeente Zevenaar is.

“De wijze waarop B (opmerking hierbij: B is de door B&W van de gemeente Zevenaar ingehuurde zogenaamde “psycholoog” L. Bunt van KBB&T Bunt BV) te werk is gegaan kan als onthutsend worden getypeerd. In de onderhavige procedure is dit beeld alleen maar bevestigd. Het uit de vijftien sheets bestaande rapport van B behelst verstrekkende, op de persoon van appellant (opmerking: appellant ben ik, Paul Kemperman) gerichte opmerkingen met een diskwalificerend karakter. Hieraan lag slechts een summier onderzoek ten grondslag, te weten het eenmalig bijwonen van een afdelingsberaad en een persoonlijk onderhoud met iedere medewerker van de afdeling. Daarbij was appellant, reeds vanwege de anonimiteit van het onderzoek, niet in staat om zich gericht tegen eventuele beschuldigingen aan zijn adres te verdedigen. Voor zover B psychologische oordelen over zijn persoonlijkheid heeft geveld, is niet gebleken dat hij daarvoor op enige wijze is opgeleid. Het ging, met andere woorden, om subjectieve en onvoldoende onderbouwde diskwalificaties. De wijze waarop het rapport vervolgens is gepresenteerd, was al even bedenkelijk. Aannemelijk is geworden dat de negatieve conclusies over appellant sterk zijn benadrukt. Hij is heftig en persoonlijk aangevallen ten overstaan van collega’s en leidinggevenden. Dat het onderzoek van B, naar de rechtbank heeft overwogen, bedoeld was als een quick scan voor het team en voor intern gebruik, kan een zo onzorgvuldige aanpak niet rechtvaardigen. Op zichzelf is het juist dat een ambtenaar enig ongemak en frustratie moet kunnen verdragen wanneer dit nodig is om het functioneren van de organisatie te verbeteren. Dat er binnen de afdeling problemen waren die moesten worden onderzocht en uitgesproken, is ook wel aannemelijk geworden. Het behoorde echter tot de taak van het college, als overheidswerkgever, om daarbij een zeker evenwicht te bewaren en te voorkomen dat appellant door B onverhoeds en op basis van subjectieve conclusies als persoon werd “afgebrand”. Niet alleen heeft het college de presentatie van het rapport niet verhinderd of begeleid, maar het heeft ook daarna geen afstand genomen van de wijze van totstandkoming van het rapport en de daarop gebaseerde conclusies. Mede daardoor zijn deze, zoals te verwachten viel, binnen de organisatie een eigen leven gaan leiden. In deze opzichten is het college in zijn zorgplicht jegens appellant tekortgeschoten.

Aannemelijk is geworden dat de sheets, waarop ook diskwalificerende opmerkingen over appellant zijn opgenomen, binnen en buiten de organisatie bekend zijn geworden. Deze zijn in de lokale pers uitgebreid en gedurende langere tijd onderwerp geweest van journalistieke aandacht, waarbij dit rapport in verband is gebracht met het functioneren en het ontslag van twee ambtenaren. De Raad acht aannemelijk dat de in het rapport gebezigde subjectieve kwalificaties en het bekend worden daarvan binnen en buiten de organisatie de reputatie van appellant heeft geschaad, bestaande uit de aantasting van zijn goede naam zoals bedoeld in artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek (BW).

Niet aannemelijk is geworden dat het college zich heeft ingespannen om vooraf waarborgen te scheppen aangaande het rapport van B en de vertrouwelijkheid daarvan. Voorts is niet aannemelijk geworden dat het college, althans de leidinggevende(n), na het bekend worden met de inhoud hebben gedaan wat redelijkerwijs mocht worden verwacht ter verzekering van het vertrouwelijke karakter daarvan. In dat verband is relevant dat de mailbox van leidinggevende S niet zodanig was afgeschermd dat toegang tot het rapport door andere ambtenaren niet mogelijk was. Dit valt het college te verwijten. Dat appellant de inhoud van de sheets aan een wethouder heeft verstrekt nadat daarover reeds de nodige commotie was ontstaan, doet daaraan niet af. Het college kan daarbij worden aangerekend dat het zich zonder voorbehoud heeft geschaard achter de inhoud van het rapport van B en geen aanleiding heeft gezien om afstand te nemen van de daarin gemaakte subjectieve en, naar het oordeel van de Raad, onprofessionele kwalificaties jegens appellant. Dat het college afstand heeft genomen van de presentatie van het rapport van B leidt niet tot een ander oordeel nu het juist deze subjectieve onprofessionele kwalificaties betreft waarvan het college afstand had dienen te nemen. Daarmee is het college aansprakelijk voor de door appellant geleden schade bestaande uit de aantasting van zijn goede naam.”