11: List en bedrog

B&W schakelen malafide adviseur Bunt in.

Na terugkeer van vakantie kreeg ik als donderslag bij heldere hemel een vertrouwelijke brief van het gemeentebestuur waarin stond dat Bunt het juridisch team van de afdeling Handhaving zou gaan begeleiden. Als senior bouw- en milieujurist maakte ik deel uit van dat team. Ik kende Bunt, een kleine zelfstandige organisatie-adviseur die dat vak in de praktijk had geleerd. Bunt is niet aangesloten bij de Orde van organisatiedeskundigen en -adviseurs (Ooa) en hoeft zich dan ook niet te houden aan de ethische beroepscode van deze vakgroep. Hij is evenmin geregistreerd bij het NIP (Nederlands Instituut voor Psychologen) en heeft ook niet de verplichte BIG-registratie en bekwaamheid voor de beoefening van het vak van psycholoog, psychiater of psychotherapeut. Dit alles vormde voor de gemeente Zevenaar helaas geen belemmering om Bunt in te huren om samen met hem in het geniep een levensgevaarlijk spelletje psycho-terreur te spelen.

De sectordirecteur Ruimte had zijn plaatsgenoot en goeie vriend Louis Bunt al vaker ingeschakeld, o.a. voor een cursus waarin hij de ambtenaren van de sector een aantal ‘trucs’ leerde (manipuleren, bedriegen, bluffen, overrompelen, laten wachten, uitputten, emotionele uitbarstingen, weigeren te onderhandelen, intimideren, ‘gaar’ maken enz.). Na afloop van de cursus werden wij er regelmatig op gewezen dat we deze trucs als tactisch hulpmiddel moesten inzetten om gemeentelijke doelstellingen te bereiken (………’dan moet je maar bluffen’……).

Voordat Bunt met zijn begeleiding begon, zou hij kort (ongeveer drie kwartier) met alle vier leden van het juridisch team en een ex-teamlid praten. Ook zou hij een teamoverleg bijwonen. Vooraf was niet bekend dat Bunt ook interviews zou houden met de directeur, het afdelingshoofd en vier collega’s uit andere teams (door Bunt in zijn rapport aangeduid als ‘informanten’). Sectordirecteur Roelof W en afdelingshoofd Christa S heeft hij zelfs twee keer geïnterviewd. Net als alle teamleden worden ook alle informanten met naam en toenaam in het rapport Bunt vermeld.

Zijn bevindingen zou Bunt eerst presenteren aan de leden van het team afzonderlijk en daarna aan het afdelingshoofd, de sectordirecteur en de leden van het team gezamenlijk. In zijn rapportage zouden geen namen worden genoemd en ook geen gegevens worden opgenomen die tot personen herleidbaar zouden zijn. Onmiddellijk na de gezamenlijke presentatie-bijeenkomst zou Bunt de verzamelde gegevens en zijn rapport vernietigen, dat wil zeggen: deleten op zijn laptop (Bunt: ‘ik ga vertrouwelijk met de verzamelde gegevens om, meer dan mijn rapport en wat er verder nog op de laptop staat, heb ik niet’).

Dom, dom, dom……………………ik had zo’n malafide figuur als Bunt en mijn leugenachtige directeur nooit moeten vertrouwen. De inhoud van het rapport Bunt stond al van tevoren vast. De directeur had een negatief beoordelingsrapport nodig. Hij wilde zich zonder veel kosten zo snel mogelijk ontdoen van een drietal ambtenaren die anders niet ontslagen konden worden omdat zij naar behoren functioneerden. Hij had het liefst dat de door hem aangewezen zondebokken en bliksemafleiders na de presentatie van het Buntrapport al zo ontmoedigd en geïntimideerd waren dat zij uit eigen beweging zouden vertrekken. Hij had dan de verplichte bezuiniging gerealiseerd en zijn hachje gered. Het rapport Bunt zou daarna in de doofpot kunnen verdwijnen. Dit was ook het ideale scenario voor de met slapzucht behepte portefeuillehouder P&O, die toen nog goed met de sectordirecteur overweg kon en hem vooraf voor zijn snode plannen rugdekking had gegeven. Dat werd mij pas een paar maanden later duidelijk toen de portefeuillehouder contact met mij opnam voor een praatje over mijn vertrek bij de gemeente Zevenaar. Ook bij hem was er geen sprake van zuivere koffie.

Tegen het eind van de gezamenlijke presentatie-bijeenkomst vroeg de sectordirecteur ons nieuwsgierig wat we van het rapport Bunt vonden. Ik kreeg als eerste het woord en zei dat ik mezelf niet kon herkennen in het rapport Bunt, dat zijn rapport haaks stond op een rapport van een gerenommeerd bureau uit Utrecht en dat Bunt zich niet aan privacy-regels en andere afspraken had gehouden. De sectordirecteur liep rood aan, werd kwaad en schreeuwde: ‘Wat in het rapport Bunt staat klopt. De gemeente heeft niet voor niets zo’n dure kracht ingehuurd. Durf het niet om Louis Bunt tegen te spreken. We vernietigen zijn rapport niet. Ik zorg dat iedereen een exemplaar krijgt. Dan kun je het nog eens nalezen. Misschien begrijp je het dan wel. En nu wegwezen!!!’

Een van ons probeerde nog uit te leggen waarom zij het een verbijsterend rapport vond, maar dat mocht al niet meer. In een shocktoestand verliet ik het gemeentehuis om naar huis te gaan. Na een paar honderd meter reed ik bijna een kind in een kinderwagen dood. Ik heb mijn auto meteen aan de kant gezet, zo goed en zo kwaad als dat ging mijn verontschuldigingen aangeboden aan de hevig geschrokken moeder en aan de andere getuigen, en mij naar huis laten brengen.

Over de inhoud van het rampzalige Buntrapport en over de rol van onze collega’s die als ‘informant van Bunt’ waren opgetreden (Tanja K, Tessa W, Wim G en Rob G) durfden we later niet meer met elkaar te praten. Na de emotionele woede-uitbarsting van de gewetenloze sectordirecteur was dat taboe. Hij had ons het zwijgen opgelegd en monddood gemaakt. Dat werd in het geheim gecontroleerd door één van de vier leden van ons team. Zij kon heel goed met de directeur overweg. Dankzij een persoonlijke ingreep van hem was zij een half jaar daarvoor in dienst gekomen. Ze was jong, tamelijk bijdehand en had van begin af aan aanzienlijk meer ‘alignment’ met de directeur dan ons afdelingshoofd. Later bleek dat de directeur deze informant en toekomstige teamleider -ook alle andere ‘informanten’ van Bunt zijn later bevorderd tot teamleider- vooraf in vertrouwen had geïnformeerd over de werkelijke reden voor de inschakeling van Bunt.

Uit een interne memo van haar blijkt dat Lobke K-T van meet af aan wist dat Louis Bunt uitsluitend was ingehuurd om haar directe teamgenoten negatief te beoordelen en dat deze beoordelingen vanzelfsprekend ook aan de directeur en het afdelingshoofd zouden worden verstrekt. Als een van haar laatste klussen zou het afdelingshoofd deze negatieve beoordelingen moeten afhandelen en ‘bespreken’ met de de leden van het juridisch team die -met haar- op het ontslaglijstje van de sectordirecteur stonden. Met die officiële beoordeling in het personeelsdossier zou het ontslagtraject kunnen worden afgewerkt. Of zou er nog een kink in de kabel kunnen komen?

Tijdens de gezamenlijke bijeenkomst wist ik nog niet dat Bunt zijn volledige rapport twee dagen voor de presentatie al per e-mail aan de sectordirecteur had toegezonden en dat deze het rapport had doorgestuurd aan het afdelingshoofd, haar vervangers, het hoofd P&O en de portefeuillehouder P&O, die later zonder blikken of blozen verklaarde dat het rapport niet bestond. Maar ook anderen binnen de gemeentelijke organisatie konden het rapport toen al via het interne e-mailnetwerk inzien. Vanaf dat moment lagen alle persoonsgegevens en negatieve beoordelingen die Bunt over ons had opgesteld op straat, zelfs gegevens over de therapie die mijn bijdehante en ‘relatief gemakkelijk te coachen’  jongste collega moest volgen.

De ‘vertrouwelijkheid’ was van begin af aan op grove wijze geschonden. Tijdens de gezamenlijke bijeenkomst voerden de sectordirecteur en het afdelingshoofd nog wel een toneelstukje op. De twee deden net alsof de inhoud van het Buntrapport voor hen een verrassing was, maar speelden samen met Bunt in feite een vies, smerig en schijnheilig spelletje. Het is pijnlijk om achteraf te moeten constateren dat je leidinggevenden je op zo’n manier beliegen en bedriegen en net doen alsof zij de ‘persoonlijke’ gegevens uit het rapport Bunt niet kennen en ook nooit zullen kennen.

In een later stadium deed de burgemeester c.q. portefeuillehouder P&O puur uit eigen belang hetzelfde toen hij met een stalen gezicht publiekelijk beweerde dat het rapport Bunt niet bestond (Bolgroll 01, De Ruiter beweert dat het rapport Bunt niet bestaat). Hij weet wel beter. Met veel vaagtaal, mooipraat en doofpotterij probeert deze weggelopen geschiedenisleraar buiten schot te blijven. De gekunstelde manier waarop hij met de waarheid omgaat is wel heel typerend voor de bedrijfscultuur die in de top van het gemeentehuis heerst. Daarom kun je het zo’n slapjanus bijna niet kwalijk nemen dat hij doet zoals hij doet en praat zoals hij praat. Het past binnen de heersende normen en waarden waarin liegen en bedriegen, verhullen, verzwijgen en ontkennen volkomen normaal is. Niet alleen ondergeschikte medewerkers, maar ook raadsleden, burgers en bedrijven worden hiervan de dupe. In dat verband hoef ik alleen maar te verwijzen naar het gedwongen ontslag van verschillende collega’s en het verslag dat een van hen heeft uitgebracht over de personele problemen in het Kremlin (zoals het gemeentehuis van Zevenaar in de wandelgangen wordt genoemd).

In openbare vergaderingen gebruikt de portefeuillehouder regelmatig de uitspraak: ‘ik heb niets te verbergen, maar alles te beschermen’. Het wordt langzamerhand echter steeds duidelijker dat het precies andersom is: hij verbergt alles en beschermt alleen zichzelf. Gelukkig zijn de inwoners van de gemeente niet dom. Die hebben heus wel door of iemand te vertrouwen is en de waarheid spreekt, of niet. En vroeg of laat wordt een bewust liegend gemeentebestuurder gewoon uitgekeuteld, ook een burgemeester.

Een week na de gezamenlijke presentatie-bijeenkomst lag het rapport Bunt op mijn bureau. Twintig pagina’s dik, op stevig papier met op elke bladzijde het wapen van de gemeente Zevenaar en het logo van KBBT Bunt BV, in kleur. Doorbladeren ging nog net, maar het lukte me niet om het Buntrapport te lezen. Het voelde als een open wond en het is voor mij nog altijd beschadigend. Het is gewoon levensgevaarlijk zoals Bunt en de gemeente Zevenaar met mensen omgaan.

Had iemand van de drukkerij of postkamer het rapport in elkaar gezet en bezorgd of had de directeur of iemand anders dat gedaan? Het afdelingshoofd in elk geval niet. Zij had daags na de presentatie van het rapport Bunt een paar dagen verlof opgenomen en was nog steeds niet terug. Waarom niet? Toch niet omdat Bunt haar had uitgescholden voor Ayatollah?

Waarom huurt de gemeente Zevenaar zo’n malafide bedrieger als Louis Bunt in? Waarom ontkent burgemeester en portefeuillehouder J. de Ruiter zo hardnekkig en tegen beter weten in dat er een rapport Bunt bestaat? Waarom mag er niet over het rapport Bunt gesproken worden? Waarom doet de gemeente zo geheimzinnig? Wat is er in vredesnaam aan de hand?

Zin in……zo’n gemeente?? Nee!!!!

Waarom heeft Bunt zijn werkterrein en eenmans-BV’s (Eb&Vloed BV en KBBT Bunt BV) inmiddels verplaatst naar Breda en omgeving?

….later meer …..