Er zijn humanere manieren om de personeelskosten te verlagen dan het wegpesten van medewerkers.

In Memoriam Bob van der Meer.
Op 15 januari jl. is drs. Bob van der Meer uit Rosmalen overleden. Hij was psycholoog, pestdeskundige en o.a. auteur van het boek “Pesten op het werk” (1997). Op 24 januari hebben we hem herdacht tijdens een respectvolle dienst bij de IJzeren Man te Vught.

Uit persbericht University Tilburg 19 februari 2018

Het wegpesten en de excommunicatie van medewerkers is inhumaan en ethisch verwerpelijk.

Over de wegpestpraktijken van de gemeente Zevenaar via het rapport Bunt oordeelde Bob van der Meer in 2012 als volgt:

Het wegpesten van medewerkers is infaam en ethisch verwerpelijk. Er zijn humanere manieren om financiële problemen op te lossen dan de wegpestpraktijken van de gemeente Zevenaar. Aangezien het wegpesten van medewerkers voor hen en voor hun naasten ingrijpende financiële, psychische en personele consequenties heeft, moet een werkgever die dit toepast aansprakelijk worden gehouden voor alle negatieve gevolgen die dit heeft voor de slachtoffers, nu en in de toekomst.

Uit de Gelderlander

 

Bob van der Meer had gelijk. De hoogste ambtenarenrechter oordeelde zo over het rapport Bunt, nadat B&W lang volhielden dat rapport Bunt niet bestond.

Het door appellant geschetste beeld van de wijze waarop Bunt jegens hem te werk is gegaan is in de uitspraak van 8 maart 2012 reeds als onthutsend getypeerd. In de onderhavige procedure is dit beeld alleen maar bevestigd.

Het uit de vijftien sheets bestaande rapport van Bunt behelst verstrekkende, op de persoon van appellant gerichte opmerkingen met een diskwalificerend karakter.

Hieraan lag slechts een summier onderzoek ten grondslag, te weten het eenmalig bijwonen van een afdelingsberaad en een persoonlijk onderhoud met iedere medewerker van de afdeling. Daarbij was appellant, reeds vanwege de anonimiteit van het onderzoek, niet in staat om zich gericht tegen eventuele beschuldigingen aan zijn adres te verdedigen.

Voor zover Bunt psychologische oordelen over zijn persoonlijkheid heeft geveld, is niet gebleken dat hij daarvoor op enige wijze is opgeleid. Het ging, met andere woorden, om subjectieve en onvoldoende onderbouwde diskwalificaties.

De wijze waarop het rapport vervolgens is gepresenteerd, was al even bedenkelijk. Aannemelijk is geworden dat de negatieve conclusies over appellant sterk zijn benadrukt. Hij is heftig en persoonlijk aangevallen ten overstaan van collega’s en leidinggevenden.

Appellant was daarop niet voorbereid en kon dat ook niet zijn, nu kort tevoren in het functioneringsgesprek van 13 juli 2005 een overwegend positief beeld was geschetst van zijn functioneren. 

Dat het onderzoek van Bunt, naar de rechtbank heeft overwogen, bedoeld was als een quick scan voor het team en voor intern gebruik, kan een zo onzorgvuldige aanpak niet rechtvaardigen.

Op zichzelf is het juist dat een ambtenaar enig ongemak en frustratie moet kunnen verdragen wanneer dit nodig is om het functioneren van de organisatie te verbeteren. Dat er binnen de afdeling problemen waren die moesten worden onderzocht en uitgesproken, is ook wel aannemelijk geworden.

Het behoorde echter tot de taak van het college, als overheidswerkgever, om daarbij een zeker evenwicht te bewaren en te voorkomen dat appellant door Bunt onverhoeds en op basis van subjectieve conclusies als persoon werd “afgebrand”. Niet alleen heeft het college de presentatie van het rapport niet verhinderd of begeleid, maar het heeft ook daarna geen afstand genomen van de wijze van totstandkoming van het rapport en de daarop gebaseerde conclusies. Mede daardoor zijn deze, zoals te verwachten viel, binnen de organisatie een eigen leven gaan leiden. In deze opzichten is het college in zijn zorgplicht jegens appellant tekortgeschoten.

Aannemelijk is geworden dat het rapport van Bunt, waarin ook diskwalificerende opmerkingen over appellant zijn opgenomen, binnen en buiten de organisatie bekend zijn geworden. Deze zijn in de lokale pers uitgebreid en gedurende langere tijd onderwerp geweest van journalistieke aandacht, waarbij dit rapport in verband is gebracht met het functioneren en het ontslag van twee ambtenaren. De Raad acht aannemelijk dat de in het rapport gebezigde subjectieve kwalificaties en het bekend worden daarvan binnen en buiten de organisatie de reputatie van appellant heeft geschaad, bestaande uit de aantasting van zijn goede naam zoals bedoeld in artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek (BW).

Niet aannemelijk is geworden dat het college zich heeft ingespannen om vooraf waarborgen te scheppen aangaande het rapport van Bunt en de vertrouwelijkheid daarvan. Voorts is niet aannemelijk geworden dat het college, althans de leidinggevende(n), na het bekend worden met de inhoud hebben gedaan wat redelijkerwijs mocht worden verwacht ter verzekering van het vertrouwelijke karakter daarvan.

In dat verband is relevant dat de mailbox van leidinggevende Spruijt niet zodanig was afgeschermd dat toegang tot het rapport door andere ambtenaren niet mogelijk was. Dit valt het college te verwijten. Dat appellant de inhoud van de sheets aan een wethouder heeft verstrekt nadat daarover reeds de nodige commotie was ontstaan, doet daaraan niet af. Het college kan daarbij worden aangerekend dat het zich zonder voorbehoud heeft geschaard achter de inhoud van het rapport van Bunt en geen aanleiding heeft gezien om afstand te nemen van de daarin gemaakte subjectieve en, naar het oordeel van de Raad, onprofessionele kwalificaties jegens appellant. Dat het college afstand heeft genomen van de presentatie van het rapport van Bunt leidt niet tot een ander oordeel nu het juist deze subjectieve onprofessionele kwalificaties betreft waarvan het college afstand had dienen te nemen. Daarmee is het college aansprakelijk voor de door appellant geleden schade bestaande uit de aantasting van zijn goede naam.

B&W weigeren nog steeds om het rapport Bunt te diskwalificeren. 

Uit brief van B&W aan gemeenteraadslid Paul Freriks.

B&W van Zevenaar weigeren schoon schip te maken.
Het is te betreuren dat B&W van de gemeente Zevenaar de woorden van Bob van der Meer nooit ter harte hebben genomen en dat zij tot de dag van vandaag volharden in hun weigering om schoon schip te maken. In essentie zijn zij bang om gezichtsverlies te lijden als zij dat doen. Zij beseffen kennelijk niet dat het juist van moed getuigt om te doen wat een integer gemeentebestuur behoort te doen. Het wegpesten van medewerkers is crimineel en ziekmakend geweld van de aanvallende partij dat niet kan worden afgedaan als een arbeidsconflict waarvoor beide partijen verantwoordelijk zijn.

Enkele (weg)pesttrucs van de gemeente Zevenaar.
Leidinggevenden bij de gemeente Zevenaar en het college van B&W hebben o.a. deze (wegpest)trucs geleerd van hun ‘leermeester’ Louis Bunt van het eenmansbedrijf KBB&T Bunt BV. In 2005 brachten B&W samen met Bunt het zogenaamde “rapport Bunt” uit. Tot nu toe hebben B&W van Zevenaar nog steeds geen afstand genomen van dit rapport.

Persbericht

Andere wegpesttrucs die door B&W van de gemeente Zevenaar en de top van de gemeentelijke organisatie worden toegepast:

1. voer in het geheim een nieuw organisatiemodel in;
2. beslis in het geheim dat voor bepaalde ambtenaren in dat nieuwe organisatiemodel geen plaats meer is en plaats die op de wegpestlijst;
3. hou de wegpestlijst geheim en communiceer hier niet over met betrokkenen, ondernemingsraad, vakbonden en de ambtenaren die op deze lijst staan
4. sta niet toe dat een weg te pesten ambtenaar een vrije dag opneemt voor het bijwonen van een crematie onder het mom dat verlof 3×24 uur vantevoren moet worden aangevraagd;
5. geef een weg te pesten ambtenaar een levensbedreigende dienstopdracht die hij onmogelijk kan uitvoeren zonder zijn leven op het spel te zetten;
6. beschuldig hem daarna van werkweigering en neem meteen “rechtspositionele maatregelen” zoals korting op salaris, salarisinhouding en strafontslag;
7. schakel Bunt in om vals misleidend wegpestrapport te schrijven;
8. doe later net alsof je Bunt niet hebt ingeschakeld;
9. weiger consequent te praten over rapport Bunt;
10. zeg dat het rapport Bunt niet bestaat;
11. schakel Bunt ook in voor opstellen van een vals beoordeling;
12. doe net alsof afdelingshjoofd Christa Spruijt die beoordeling heeft opgesteld;
13. hou documenten voor slachtoffer achter;
14. beantwoord zijn brieven niet;
15. maak van hem een zondebok;
16. rook hem financieel helemaal uit;
17. stap naar de rechter om zijn WW-uitkering ongedaan te maken;
18. dwing hem tot een psychiatrisch onderzoek;
19. frame hem als iemand met wie niet te overleggen is;
20. val hem onverhoeds aan;
21. brand hem af;
22. maak hem het werken onmogelijk;
23. speek niet over wegpest- of ontslagtraject maar over functioneringstraject;
24. dwing collega’s mee te werken aan wegpesttraject;
25. beloon de meelopers rijkelijk voor hun hulp aan de wegpestpraktijken;
26. ga door met wegpesten als rechter eerste wegpesttraject heeft vernietigd;
27. bied zogenaamde excuses aan à la Camiel Eurlings (onoprecht en jaren te laat);
28. frame slachtoffer als querulant of rechtsmisbruiker;
29. zorg ervoor dat het roddelcircuit constant wordt gevoed met valse beschuldigingen;
30. schrijf memo’s over hem met allerlei leugens en stuur die naar de gemeenteraad;
31. doe net alsof je mediation serieus neemt;
32. laat slachtoffer meebetalen aan mediation;
33. hou je niet aan de bij de mediator overeengekomen vaststellingsovereenkomst;
34. verklaar ook voor rechter dat rapport Bunt niet bestaat;
35. schakel Capra Advocaten en Vijverberg Juristen in om leugens te camoufleren;
36. hou je niet aan afspraken;
37. hanteer een dubbele agenda;
38. zeg het een en doe het ander;
39. doe in het openbaar uitspraken die haaks staan wat je intern in beslotenheid zegt;
40. geef slachtoffer werkplek ver van collega’s;
41. als je een afspraak met het slachtoffer maakt, laat hem dan lang wachten;
42. later meer.

Vriendjespolitiek.
Een pestcultuur op het werk gaat altijd samen met vriendjespolitiek. De daders zoeken niet alleen slachtoffers om te intimideren en weg te pesten, maar ook bondgenoten en vriendjes, die daarvoor ruimschoots worden beloond.

Fraude.
Fraude is ook fraude als de gemeente Zevenaar er financieel beter van wordt of denkt te worden. Bij fraude hoort aangifte. Fraude hoort niet in de doofpot thuis.